Afmeldingen trainingen voor meerdere weken achtereen:
Donderdag tussen 18.00 en 19.00 uur  tel. 0172 519282
Na 19.00 uur kunt u bellen naar de A.H.C.  tel. 0172 440617

Redactie clubblad Alphense Honden Club:
Jaap van der Gouwe, Carel Ilgen, Marjon den Houdijker, Ad van der Star
Postbus 1111, 2400 BC Alphen aan den Rijn

Columnisten:
Rineke van der Gouwe, Dirk Klinkenberg, Anita Metselaar,
Mariette van der Werf.

Advertentie clubblad:
Postbus 1111, 2400 BC Alphen aan den Rijn
tel/fax 0172 432700
het A.H.C. clubblad is een uitgave van:    Ahc-deMed-seR
          Alphense Honden Club

        Demonstratie en media services

TRAININGSCOMPLEX:
Eikenlaan 255, Alphen aan den Rijn
 

Qua taakverdeling is er al het een en ander door de bestuursleden geregeld. Het dagelijks bestuur blijft bestaan uit Dik Overbeek als voorzitter, Ron Deen als penningmeester en Rineke van der Gouwe als secretaris.
André Rotteveel zal zich gaan bezighouden met de coördinatie van de disciplines onderling en van de gehoorzaamheid in het bijzonder. Voor Riki Verhoeven is er nog geen vastomlijnde taak al zal zij zich in eerste instantie met de P.R. en sponsoring en het advertentiegebeuren voor het clubblad gaan bezighouden.
Oscar Masselink en Martin van der Werf blijven zich volop bezighouden met het onderhoud van al het materiaal en materieel van de Alphense Honden Club.
De wedstrijdperiode is ook weer van start gegaan en voor ons betekent dit dat de eerste wedstrijd die door ons zal worden georganiseerd een gehoorzaamheids-wedstrijd is. Deze vindt plaats op 25 april.
Als u interesse heeft in het gehoorzaamheidsgebeuren op wedstrijdniveau is dit een uitgelezen gelegenheid om eens kennis te maken met gehoorzaamheid op een goed niveau.

• Een correctie v.w.b. de organisatie : Divine is coördinator cursusadministratie Gehoorzaamheid en niet voor alle disciplines; voor Behendigheid is het Willy Kinkel en bij Flyball Dirk Klinkenberg.
• Vanaf 1 mei kunnen cursisten Gehoorzaamheid, op zaterdagochtend van 10.00 uur tot 12.00 uur, vrij trainen op het AHC terrein. Er is dan altijd iemand die eventuele vragen kan beantwoorden of mensen kan bijstaan met trainen. Thuis komt het er vaak niet van (wel eens geprobeerd in de voortuin ?). Bovendien is het natuurlijk gewoon heel gezellig op zaterdag op de club !
• Op de AHC-clubdag op 30 mei a.s. wordt voor het eerst een vrijmarkt gehouden met hondenartikelen, -benodigdheden en overtollige onderdelen. De exacte tijd volgt in het officiële programma, maar als men het nu al weet kan er alvast op zolder gesnuffeld worden !
• Het bestuur wil hierbij een oproep doen aan iedere cursist, trainer en/of medewerker met een EHBO opleiding om zich even te melden (bij Oscar of bij mij). Als we meer aanspreekbare EHBO'ers kennen, komt dat de veiligheid op het veld ten goede.

Een hond dus. Hoewel destijds absolute onbenullen op kynologisch gebied, wisten mijn vrouw Frédérique en ondergetekende dat het met ons vrije leven gedaan zou zijn; een hond is nu eenmaal geen kat.
Dat gegeven vormde de basis voor een wensenpakket, waaraan menig gerespecteerd hondenras niet kon voldoen. Het grote afstrepen was begonnen.

Op grond van boekenwijsheid mocht de nieuwe huisvriend beslist geen populaire hond zijn, gezien de verhoogde kans op HD. Toch moest het een (in onze ogen) bijzondere hond zijn. Omdat de hond mee naar kantoor zou gaan, mocht ie alleen al om die reden niet (extreem) verharen en/of ruiken. Voor het eigen gemak – maar ook om zeker te zijn de hond alles te kunnen bieden wat nodig is – mocht de bewegingsbehoefte niet boven het gemiddelde uitstijgen. Onder hetzelfde chapiter viel de verzorging (borstelen), dat beperkt zou moeten blijven. Verder wilden we een hond die waaks zou zijn, maar op een blaf-machine zaten we niet te wachten.
De hond moest bij voorkeur niet eenkennig zijn, maar mocht ook weer niet een allemansvriend zijn. Qua grootte zochten we een middenslag hond: niet te groot, niet te klein. Omdat we geen ervaring hadden met honden, moest het dier een vriendelijk, open karakter hebben.
 
Eurasiër
Een boek en Internet brachten ons op het spoor van de Eurasiër, een relatief jong ras, dat een kleine 30 jaar geleden in Duitsland is gefokt. Aanvankelijk ging het om een kruising van een Chow-Chow met een Duitse Wolfsspits (Grijze Keeshond). Enkele jaren later werd de Samojeed ingefokt, waarmee de Eurasier definitief gestalte kreeg.
De standaard wil dat alle kleuren zijn toegestaan, behalve wit, witgevlekt en leverkleurig. De schofthoogte van een reu is 56 cm, die van een teef 52 cm. Het lichaamsgewicht is respectievelijk 26 kg en 22 kg.

Volgens de omschrijving van officiële zijde is ‘de Eurasiër intelligent, die snel begrijpt wat van hem wordt verlangd, maar ook wat eigenzinnig is’. Verder valt te citeren: “Hem spreekt het herhalen van oefeningen niet aan. Hij is dus niet geschikt voor de behendigheidssport. Ook is hij niet geschikt voor africhting, deze sport is voor hem te hard. De Eurasier is een zeer gevoelige hond, die het beste vrolijk, consequent en met veel begrip opgevoed kan worden.”
 
 Aanschaf
De aanschaf van een Eurasiër kan problematisch zijn. Duitsland telt drie verenigingen, Nederland één plus minimaal een dissidente groep. Dat laatste heeft in ons geval gewerkt. Wie zich namelijk bij de Nederlandse Eurasiër vereniging aanmeldt, krijgt te horen minimaal anderhalf tot twee jaar te moeten wachten. Die wachttijd is te verklaren uit het feit dat de Eurasiër maar één keer per jaar werpt, het aantal Eurasiërs in Nederland minder dan tweehonderd is en het ras nog uit handen van professionele fokkers is gebleven.

Van Internet plukten we nog een fokadres, waar alles wat sneller kon, zo werd beloofd. Toen we ons met die boodschap weer bij de officiële vereniging meldden, kregen we de namen en telefoonnummers van Duitse contactpersonen.
Dankzij de bevoegde bemiddelingsinstanties kregen we binnen drie weken een hondje toegewezen. Dat wil zeggen: we moesten eerst worden ‘gekeurd’ om te worden uitverkoren als ‘richtige Eltern’, althans, dat was onze interpretatie. We moesten in ieder geval afreizen naar Coburg, een retourritje van 1200 km.

Beertje
Vier weken later waren we in bezit van Zembla, een teefje. We denken met haar inderdaad een geweldige hond in huis te hebben gehaald.
Ze was bijzonder snel zindelijk, autorijden vindt ze geen probleem (niet zo verwonderlijk) en van water houdt ze niet. Verder doet ze alles wat ze conform de karakterbeschrijving moet doen (of laten). Ze is een heerlijk beest in wie we een ‘hondse kat’ naar ons hart hebben gevonden.
Zembla is bij publicatie van dit stuk zo’n zes maanden oud en wordt nu als een ‘normale’ hond bejegend.
Dat was voordien anders. Iedere jonge pup is vertederend, maar de Eurasiër blijkt met zijn beertjes-achtige voorkomen een echte hartenbreker. In de beginweken leek het alsof niemand zijn ogen van de hond kon afhouden. Mannen reageerden doorgaans heel steels, vrouwen daarentegen vrijwel zonder uitzondering volledig ongeremd. En, zo moet schrijver dezes eerlijk bekennen, af en toe was het spijtig dat de aandacht uitsluitend naar de hond uitging…

Mocht u meer over de Eurasiër willen weten, wendt u tot de Eurasier Vereninging Nederland. Adresinformatie en pupbemiddeling: mevrouw C. de Hulst, Kijkuit 15, 4571 PE Axel, tel: 0114-650602.

Redactie : Zembla is te bewonderen op het puppyveld gedurende het eerste uur op donderdagavond, met dank aan Jeroen van Berkel die op ons verzoek dit stukje heeft geschreven over een voor velen nog onbekend hondenras.
 

Proef A: aangelijnd en los volgen
Hierbij moet de hond zijn geleider over een traject (een groot figuur 8) van ca. 40 meter eerst aangelijnd en daarna los volgen.
Proef B: komen op bevel met verleiding
De hond moet over een afstand van ca.35 meter voorkomen waarbij op een afstand van 3 tot 5 meter van de geleider een verleiding ligt. Deze verleidingen mogen van alles zijn behalve apporteervoorwerpen. (denk aan een paraplu of een baal stro)
Proef C: houden van de aangewezen plaats
De hond moet op zijn plaats blijven terwijl zijn geleider 2 minuten uit zicht gaat.
Proef D: apport te land
Een helper werpt op zo’n 30 meter afstand het apport, dit moet de hond gaan halen en netjes bij de geleider afgeven.

Proef E: apport over hindernis
Hond en geleider zitten op 3 meter afstand van een hindernis, op ca.25 meter afstand gooit een helper het voorwerp. De hond moet dit apporteervoorwerp gaan halen en het bij zijn geleider afgeven, en zowel op de heen als op de terugweg over de hindernis springen.
Proef F: verloren apport te land
De hond moet in een bepaald gebied met verleidingen zijn apporteervoorwerp gaan zoeken. Zodra de hond is weggestuurd moet de geleider tijdelijk uit het zicht van de hond, zodat er goed kan worden gekeken of de hond zelf wil en kan zoeken zonder hulp van zijn baas. Zodra de hond het apporteervoorwerp gevonden heeft mag de geleider weer in zicht om het apport in ontvangst te nemen.
Proef G: markeerapport te land
Markeren is het mooie wordt voor onthouden. De hond moet dus onthouden waar het apport gevallen is dat op ca. 60 meter van de hond terecht komt. De hond moet in een zo’n recht mogelijke lijn dit apport gaan halen. Gelijktijdig met het opgooien van het apport wordt er met een alarmpistool geschoten. De hond mag het apport niet gaan zoeken, hij moet echt de valplaats onthouden en daar direct heenlopen, het apport meenemen en deze netjes bij zijn geleider afgeven.
Proef H: apport door water
De hond moet over een water gestuurd worden en aan de overzijde een apport gaan zoeken, apporteren en vervolgens weer terugbrengen bij zijn geleider.
Proef I: dirigeerproef te land
Bij deze proef weet de geleider het apport te liggen, de hond niet. De hond moet dus naar de plek van het apport gestuurd te worden. De geleider moet zijn hond ca. 60 meter naar een zogenaamd stoppunt worden gestuurd. Vanaf dit stoppunt moet de hond vervolgens nog eens 30 meter naar links of naar rechts worden gestuurd naar het apport, waarna de hond dit netjes bij zijn geleider aflevert.
Proef J: apporteren vanuit linie
Samen met twee andere combinaties moet er in een bepaalde richting worden gelopen. Op een afstand van ca. 20 meter van de lopende linie wordt er een apporteervoorwerp opgegooid en gelijktijdig een schot gelost. Direct na dit schot moet de gehele linie halthouden en wordt er één hond aangewezen die het apport moet gaan halen. Daarna begint alles weer opnieuw zodat ook de andere twee combinaties aan hun beurt komen.
 

De volgorde van de proeven staat niet vast. Het kan bijvoorbeeld best voorkomen dan je ‘s morgens een moeilijke dirigeerproef moet doen en ‘s middags de iets gemakkelijkere volgoefening. Mocht je voor een proef een onvoldoende halen dan mag je de overige proeven nog wel af maken. Al met al een niet eenvoudige maar wel een hele leuke sport om met je hond te gaan doen. Het leuke is dat al deze proeven op een hondenvereniging worden gehouden. Heeft een vereniging b.v. niet de beschikking over een sloot dan mag er een sloot gemaakt worden van strobalen, zeil en heel veel water. Heeft een vereniging b.v. geen dichte dekking om een apport te verstoppen dan mag dit ook van diversen strobalen en/of windschermen gemaakt worden. Het moet op het terrein passen.

Mocht er interesse zijn voor deze nieuwe tak van hondensport dan hoor ik dat graag. Bij voldoende belangstelling kan er misschien een trainingsgroep worden opgestart. Dit uiteraard in overleg met het bestuur.

Wat valt er deze keer te reporten?

Nou, alle krokussen zijn uit de tuin geplukt, er staat geen narcis meer overeind, eigenlijk staat er geen één bloemetje meer in de anders zo vrolijke tuin. De bollen zijn alvast boven de grond gehaald en alle hortensia’s zijn stuk voor stuk met de grond gelijk gesnoeid. De grasmaaier heeft moeite om tussen de kuilen door te maaien en slaat telkens vast op rondslingerende stukken afgekloven hout.
De kat is alweer een kilo afgevallen en zijn haar zit nu nog meer door de war. Allerlei dingen in huis verdwijnen en komen elders weer opduiken, meestal op een hele andere verdieping en in een ander vertrek. . De eenden in de buurt zijn weer alert en in topconditie. De kattenbak hoeft minder te worden schoongemaakt, want iemand anders doet dat opeens.
Anita’s armen zijn zeker vijf centimeter langer van het trekken en de eerste vloerbedekking uit de toch best wel beroemd wordende Golden Girls auto is inmiddels opgegeten, en ook het mooie gele golden retriever on board bordje is er niet meer. Deze laatste heeft er ruim vier dagen over gedaan om Sybel’s maag/darm kanaal te passeren. Al dat andere heeft ook iets met Sybel te maken, als jullie dat nog niet door hadden tenminste.

Het voordeel voor mij hiervan is dat als er nu iets gebeurt in huis, Sybel het heeft gedaan. Dat opent dus perspectieven voor deze oudere dame. Per dag wordt er ook altijd een aantal keren gemopperd, meestal was dat op mij. Ik luisterde niet, vreet van alles op, lig altijd in de weg te liggen en loop niet door. Nou, dit is opeens minder geworden, Sybel luistert nog slechter, Sybel eet helemaal van alles op (zelfs als het niet eetbaar is), Sybel ligt nooit maar die loopt altijd in de weg en Sybel blijft niet achter maar loopt te erg door...
Dan erbij is Sanne buiten ook nog de pisang want ik geef dat ding gewoon een knauw. Sanne zegt hooguit ‘kefkef’‘ waarna Sybeltje gewoon door gaat met terroriseren.

Ik kom nu eindelijk aan m’n rust toe, en dat mag wel eens want deze dame wordt op 20 juni 12 jaar. Op desbetreffende dag is er een Federatie Behendigheidswedstrijd op ons Alphense Honden Club terrein dus jullie kunnen me daar allemaal hondificiteren.

Leuk zo’n puppy, groetjes van jullie golden reporter Lady
 

Het was weer een vroege dag, eerst het ene kind uitbesteed en het andere kind zo aangekleed dat het geen schade op kom lopen in de bagger van de hondenclub, dat dachten wij tenminste. Maar de bagger op de hondenclub was sterker die dag.

Samen met de GG1-ers werd het examen gehouden op het grote veld, omdat dat het enige veld was wat nog enigszins te belopen was. We begonnen om 9.30 uur met 5 deelnemers.
Als eerste H. de Jong met de Bouvier Anouk. Bij deze combinatie ging er niets echt erg verkeerd, maar bijna bij alle oefeningen werden er punten verloren. Alle verplichte oefeningen net aan voldoende. Uiteindelijk gezakt met 47½ punten.
Als tweede N. Maatkamp met de kruising Sacha. Bij het “komen op bevel” ging het mis. Sacha was erg opgewonden geworden van de kluiten en stokken op het veld en ging daar eerst uitgebreid mee spelen alvorens bij de baas te komen. Omdat het “komen” een ‘verplichte’ oefening is (waar je minimaal 5 punten voor moet halen) was het voor deze combinatie toen al afgelopen. Helaas gezakt met 28 punten.
Als derde G. Hackman met de Mechelse Herder Tara. Tara was erg afgeleid tijdens het volgen. Tara kan het zo geweldig, maar helaas moeten we de hond beoordelen op hoe hij het doet tijdens het examene en toen deed hij het niet.  Het “volgen aan de voet, aangelijnd” is ook een  ‘verplichte’ oefening waar minimaal 5 punten voor moeten worden gehaald. Dus  helaas hier ging het al fout. Gezakt met 31½ punten.
Als vierde G. van der Bosch met de kruising Brutus. Het ging allemaal netjes, ‘volgen’ ging goed, ‘staan en laten betasten’ prima, eigenlijk ging alles goed. Dus geslaagd met 57 punten.
Als vijfde N. Goozen met de kruising Gabber. Nel was op van de zenuwen en is maar gaan lopen, met het idee: we zien wel waar het schip strand. Maar het schip strandde niet, het ging geweldig. Ook het “Komen op bevel” ging goed, terwijl Nel bang was dat Gabber naar de andere klas of ook naar de takken en kuilen zou gaan. Goed geslaagd met 60½ punten.

De tweede groep was om 10.30 uur. Dat waren 7 deelnemers.
Als eerste B. Wielders met de kruising Balietsa. De grote problemen zaten in het “volgen” en in het “blijven liggen, buiten zicht”. Dat ging niet goed genoeg. Verder ging alles voldoende. Helaas gezakt met 41½ punten.
De tweede was S. Klaus met de Tervuerense Herder Tigger. Het ging allemaal heel goed tot en met het staan. Dat ging ook nog goed, maar het betasten vond Tigger heel eng en draaide weg, bleef niet meer staan. Hij was dus niet te betasten en kreeg hierom een onvoldoende  voor het “staan en betasten” en ook dit is een verplichte oefening. Genoeg punten, maar toch gezakt met 58½ punten.
Als derde T. Van Daal met Stippel. Hetzelfde probleem als bij Tigger. Stippel wilde zich niet laten betasten, Stippel vond het gaan staan ook al heel eng en moest hier bij worden geholpen. Gezakt met 42 punten.

Als vierde N. Blommenstijn met de kruising Booker. Booker is een erg onstuimige hond, is er dan ook nog niet helemaal bij tijdens het “volgen". Hiervoor behalen ze dan ook een onvoldoende. In totaal 41 punten en gezakt.
Als vijfde J. van der Kant met de Rottweiler Onyx. Onyx heeft het verprutst met haar gedrag tegenover andere honden. Ze is verschillende keren uitgevallen tegen anderen. Per uitval worden er twee punten afgetrokken, je kunt er 5 halen voor “gedrag t.a.v. andere honden”, je moet er minstens drie hebben. Als je hond  één keer uitvalt en één keer naar een ander kijkt, ben je al gezakt. 47 punten.
Als zesde J. Jansen met Misty, een australische terrier. Misty is een klein hondje en dat maakt het vaak al moeilijker om ze goed te leren volgen. Misty haalde daar dan ook geen voldoende voor, ook het ‘staan en betasten” gaf  erge problemen. Gezakt met 21½ punten.
Als laatste een erg grote hond, Zsa-Zsa een Bullmastiff van M. Blaak. Ook Zsa-Zsa had problemen met het volgen en haalde daar geen voldoende voor. Het “staan en betasten” en het “Komen op bevel” ging heel goed, Maar het volgen is ook een verplichte oefening, dus helaas gezakt met 48 punten.

We hopen de volgende keer op beter weer en betere resultaten. De volgende EG 3 examens zijn op 24 april, bovenstaande deelnemers mogen het op 3 juli opnieuw proberen.

Succes met trainen.

G&G 2
B.van Dorp  214 gezakt
J.vd Kant  127 gezakt
S.Idzerda  209 gezakt
H.Vrieling  162 gezakt
C.Ilgen   228 geslaagd

G&G	Behendig heid	Flyball	Apporteer sport	over de  AHC	Evene menten	Club blad	Nieuws	Tips& Tricks	Foto's	Links